Puck van Nierop

Ik ben Puck van Nierop, de 29-jarige mama van Jace, vrouw van Jimmy, de liefde van mijn leven. We kregen verkering toen ik 13 was! 

Ik ben inmiddels langer met hem in mijn leven dan zonder. Heel bijzonder.

Karakter wise zou ik mezelf omschrijven als heel zorgzaam, creatief en geduldig.

Opgegroeid als enig kind met een moeder die haar eigen bedrijf had in theater maken.

Zo zat ik als kind aan de keukentafel waar ook hele kostuums aan werden gemaakt.

Als iemand vroeg wat ik later wilde worden zei ik, vaak: nou... In ieder geval word ik geen eigen bedrijf. Wat me nu wel grappig in de oren klinkt aangezien ik dan toch voor mezelf ben begonnen.

Helaas heb ik in mijn leven ook al veel rottigheid meegemaakt waar ik graag open over ben. Toen mijn moeder langdurig ziek raakte kwam ik op 13-jarige leeftijd in een pleeggezin te wonen. Dat heeft er toen voor gezorgd dat ik snel volwassen werd. Gelukkig hield ik heel goed contact met mijn moeder en was de band met mijn pleegouders ook heel goed. Ik zeg vaak dat het ondanks de verdrietige situatie niet beter heeft kunnen lopen. Toen ik in 2020 trouwde, maar ook mijn vader verloor aan longkanker, werd mij extra duidelijk dat het leven gek kan lopen en dat dit soort hoogte- en dieptepunten heel dicht naast elkaar kunnen bestaan. Het contrast kan zo groot zijn. Na jaren wensen werd eindelijk ons grote geluk Jace geboren en ik werd de gelukkigste moeder op aarde. Toch was er weer een groot contrast in mijn leven, omdat in 2023 mijn moeder kwam te overlijden. Zelf net moeder zijn en dan je eigen moeder verliezen was en is nog steeds iets wat ik niet altijd kan bevatten. Toch hebben al deze grote levensgebeurtenissen mij gevormd tot wie ik nu ben. Ik kan mezelf als een van de meest begripvolle mensen omschrijven. Waarom zou ik dit nou allemaal delen denk je misschien? Omdat ik vind dat ieder zijn verhaal het waard is om verteld te worden. Ik ben me door dit alles ook extra bewust van de geluksmomenten en hoe kostbaar deze zijn. Hoe fijn en dierbaar het is om dit op beeld te hebben.

Hoe ben ik nou bij fotografie gekomen?

Als kind wel een stuk meegekregen van mijn pleegvader die kunstfotograaf is. Zo stond ik regelmatig model als hij weer iets verzonnen had. 

Erg leuk en grappig vond ik dat.

De verdere liefde voor beeld kwam pas later. En dan vooral het vastleggen van prachtige sterke moeders. 

Toen ik zwanger was kon ik mijn geluk niet op. Dit gingen we koste wat het kost vast laten leggen.  Ik voelde me geweldig en zooo ontzettend krachtig, als vrouw, als moeder, als mens. Dat was het gevoel waar ik al als klein meisje van droomde. 

Nu eindelijk was het daar. De afspraak voor een zwangerschapsshoot stond met onze vaste fotograaf. We hadden inmiddels een band en dat voelde erg fijn.

Die shoot voelde ik me op mijn allermooiste ooit. Zo wilde ik me altijd wel voelen!

 Ik herinner me dat ik dacht: 'Dit is wel heel erg leuk werk,' maar ik besloot om die gedachte even opzij te zetten en me volledig te richten op mijn eigen 'bubbel', waarin ik mijn kindje met alle rust, liefde en warmte ter wereld bracht.

In augustus 2022 werd Jace geboren, en dat opende voor mij een geheel nieuwe wereld. Ik was zo verliefd op dit kleine, prachtige mensje dat uit liefde was geboren. Ik was in de zevende hemel.

Toen hij twee weken oud was stond onze fotograaf weer voor onze deur, maar nu voor de newborn shoot. Geweldig vond ik het. 

Ik had het er nu steeds meer over met mijn man, zou dit het dan zijn voor mij? Het kriebelde.

Ik wilde al een tijdje de sprong wagen. Maar Hoe? Nu stond ik voor de klas op een kappersacademie. Met veel plezier maar er moest meer zijn. Iets écht voor mezelf. Met veel ruimte voor mijn creativiteit.

Vrij snel kwam ik terug op dat gevoel wat ik voelde tijdens die zwangerschapsshoot. Dat gevoel gun ik echt elke vrouw!​
 

Zo ontstond de kern van mijn bedrijf.

De zwangere vrouw

De net moeder geworden vrouw

De al even moeder

De vrouw

Daar wil ik mijn focus op leggen.

Puur, eerlijk, en zachte persoonlijke beelden. Zoals het is. In het moment, terug naar jezelf, stilstaan, even zuchten, hoe prachtig je bent als mens, als vrouw, en dat mogen voelen.

Je trots mogen voelen. Je mooi voelen. Met jezelf, je kindje in je buik of daarbuiten. En natuurlijk mag daar ook je partner bij. Vier de liefde, vier het nu. Want echt, je weet niet wat er morgen gebeurd.

Leef!